Ik wist dat het een grote - ik zou bijna willen zeggen: helse - klus zou worden. Maar het moest.
Plan van aanpak
Van te voren had ik een plan van aanpak gemaakt. Ik had bedacht wat ik minimaal moest behouden en hoeveel stuks. Ook had ik bedacht wat zeker weg zou mogen. Daarnaast had ik nog een kopje twijfel en "wat er nog meer ligt".
Of dit plan zou werken wist ik niet, dus tijd om het uit te proberen.
Of dit plan zou werken wist ik niet, dus tijd om het uit te proberen.
De werkelijkheid
Ik dacht dat ik wist wat ik ongeveer had. Echter bleek ik veel meer te hebben. Er lagen nog zoveel mantelpakjes van de hotelschool (en stages natuurlijk), oude jurkjes en broeken die niet meer pasten.
Alles heb ik gesorteerd. Dingen die nog héél goed waren heb ik naar mijn tante gedaan en gewoon goede dingen heb ik naar de kringloop gebracht. Daarbij heb ik ook aangegeven dat ze kleding die niet te verkopen is (geen idee!?) naar eigen inzicht weg mogen doen.
Minimale kleding
Nu ik mijn kleding opgeruimd heb en de inhoud van mijn kast geminimaliseerd heb, heb ik zoveel meer rust. Klinkt gek, maar is echt.
Ik weet wat ik heb (nu echt), ik kan makkelijk een stuk vervangen als het niet meer voldoet en alles is met elkaar te combineren, zodat ik toch dagelijks een andere (gecombineerde) outfit aan kan (als ik zou willen).
Waar ik vroeger maandelijks ging shoppen, kan ik nu gericht shoppen zonder in de verleiding te komen om andere dingen te kopen!
Opruimen geeft bij mij ook altijd een rustiger gevoel! Fijn dat het zo goed gegaan is met het opruimen.
BeantwoordenVerwijderenHuisvlijt